Met de Mona Lisa zitten we in dezelfde tijd maar zetten we een echt portret in de schijnwerpers. Een vrouw waar de manlijke maker ongetwijfeld veel van zichzelf in zal hebben gestopt en waar hij tot het eind van zijn leven mee bezig was. Ik weet niet of Elena Peeters veel aandacht zal besteden aan Leonardo da Vinci, een van de grootste Italiaanse kunstenaars die zijn laatste jaren aan het Franse hof sleet, maar dat Frans-Italiaanse spanningsveld, dat in dit jubileumjaar ook weer opdook, speelt wel een rol bij de repertoirekeuze.
De oudste muziek komt van Josquin des Prez, de Vlaming die Da Vinci in Milaan moet hebben gekend en waarschijnlijk geportretteerd. Vervolgens klinkt muziek van het hof van Lodewijk de Veertiende, waar de geboren Florentijn Jean-Baptiste Lully de muzikale scepter zwaaide. Maar er was in die tijd ook een vrouwelijke componist die we in het zonnetje kunnen zetten met een vioolsonate en een ouverture, Élisabeth Claude Jacquet de la Guerre.
Een andere vrouwelijke hoofdrol is weggelegd voor onze collega Joséphine Olech, op haar jonge leeftijd al gelauwerd met verschillende prijzen. Ze zal muziek spelen van haar Franse landgenoten Blavet en Debussy, maar ook een prachtige kerksonate van Corelli. En de prachtige Dans van de zalige geesten, een heerlijk stukje ‘music for the millions’ van Christoph Willibald Gluck. Gluck was een Duitser die in Italië en Frankrijk gewerkt heeft. Hij schreef de opera Orphée et Euridice, waar deze dans uit komt, voor de Parijse Opéra. Het was een van de oorzaken van een strijd tussen de Gluckisten en Piccinisten, die voorstanders waren van meer Italiaanse invloed.
Ook hebben we weer een gloednieuw stuk, dit keer van Marianthie Makropoulou. Haar Griekse afkomst is een aardige toevoeging aan de lijn van de Griekse mythologie die ook nog door dit programma loopt. Een lijn die Leonardo zeker gewaardeerd zou hebben.
