Rotterdams ensemble gespecialiseerd in theatrale muziekprojecten

Onze cellist en programmeur Eelco Beinema vertelt in dit blog meer over Verborgen talent, het verhalende concert van zaterdag 26 juni 2021. 

L’estro armonico gaf Vivaldi als titel mee aan zijn opus 3. Het was de eerste keer dat concerten van hem in druk zouden verschijnen en die eer viel in 1711 te beurt aan Estienne Roger in Amsterdam (zie hiernaast de titelpagina). Ik weet niet of die titel, De harmonische inspiratie, daarbij heeft geholpen, maar de bundel van twaalf concerten voor 1, 2 en 4 violen zou een groot succes worden. Talloze herdrukken, ook in Londen en Parijs, volgden spoedig en andere componisten, waaronder Bach, lieten zich inspireren tot bewerkingen voor andere bezettingen. We hebben bij Domestica al vaker uit dit opus geput, maar met dit vijftal concerten kunnen we nu een completer beeld geven van wat Vivaldi toen heeft neergezet. En het leuke is dat, met twee winnaars van het Prinses Christina Concours, de jeugd daarin een hoofdrol gaat spelen, want dat gold ook voor de musici waar Vivaldi voor componeerde: de weesmeisjes van de Ospedale della Pietà in Venetië.

afb: De Chiesa della Pietà in Venetië, op de plek van het meisjesweeshuis waar Vivaldi werkte.

Met die vijf concerten hebben we al bijna een heel programma maar gelukkig hebben we ook weer een nieuwe Prelude en Fuga uit Das wohltemperierte Klavier van Bach, en wat mij betreft een van de meest bijzondere, bewerkt door Jan Willem Nelleke. Helaas heeft hij zich als speler voor dit concert moeten afmelden, nu het hem met nieuwe coronaregels onmogelijk gemaakt wordt vanuit Londen, waar hij woont, naar Rotterdam te reizen.

Behalve Johann Sebastian krijgt ook zoon Wilhelm Friedemann een plaats in het programma met werk voor twee altviolen, een unieke combinatie. Toevallig maakte Bach juist voor deze talentvolle zoon een bewerking van het Vivaldi-concert waar wij het programma mee openen.

Afb: Johann Sebastian Bach en zijn zoons: Philipp Emanuel, Johann Christian, Wilhelm Friedemann en Johann Christoph.

Als kers op de taart, of eigenlijk meer als amuse, worden er nog twee deeltjes uit de Duetti van Berio gespeeld, om te laten horen dat ook in het Italië van de 20e eeuw fantasievol gecomponeerd werd.

Maar het is vooral Vivaldi waar ik me persoonlijk op verheug. Er zitten een paar uitdagende cellopartijen bij en die muziek geeft altijd veel energie aan de spelers, een beetje zoals Rossini. Dat zal nu met de jonge solisten zeker niet minder zijn. Eigenlijk zou dit programma vorig jaar uitgevoerd zijn, ook in juni. En dat voelt wel toepasselijk. Het is een feestelijk programma in Venetiaanse kleurenpracht. Laat de zomer maar beginnen!